Inherent Vice (2014)

Regisseur: Paul Thomas Anderson

Het was een zware film om te volgen, alsof het simpel plot op een moeilijk manier verteld wordt. In het begin kreeg ik moeite om een connectie te maken met de personages, ik kreeg geen duidelijk beeld van wat hun bedoelingen waren. Ook waren bepaalde dialogen ver gezocht, soms irrelevant en waren soundtracks niet altijd passend bij het beeld. Ik heb er uiteindelijk wel van genoten, maar ik begreep zowat de helft niet. Voor een beter oordeel, ga ik de film later nog een keer bekijken. Uiteraard waren bepaalde shots superieur in PTA's film, maar ligt het ver van There Will Be Blood.

Whiplash (2014)

Regisseur: Damien Chazelle

Samen met Birdman viel deze film ook goed in de smaak van de kijkers. Voor een film met een doodnormale onderwerp, wist Damien Chazelle het super boeiend te houden en er iets nieuws van te maken. En ook voor de mensen die totaal geen connectie hebben met drummen, zoals ik.

Het is makkelijk een van de meeste spannendste films die ik ooit gezien heb. Mede door J.K. Simmons' performance, zijn strenge, intimiderende personage legt extra druk op de film, zowel op Milles Teller's personage Andrew, als op de toeschouwers zelf. Er ontstaat een sterke band tussen de kijker en Andrew, zijn haat, blijheid, stress en opwinding voelen heel herkenbaar aan, waardoor je vanaf het begin met hem meeleef. De 2de helft van de film bevat hele zware plot twists, dat me nog lang zal bij blijven. Dit was een hele nuttige besteding van 2 uur. Ik kijk uit naar wat de regisseur in de toekomst zal brengen, op hoop dat het geen eendagsvlieg zal zijn.

Foxcatcher (2014)

Regisseur: Bennett Miller

Schokkende waargebeurde verhaal over de 2 broers en hun worstel "coach". Ondanks dat ik totaal niks heb met worstelen als sport, kon ik me goed plaatsen in de personages. Hun wil om te winnen en hun aparte karakteristieke trekjes (met name Steve Carrell), kwam goed over. De film is spannender als je het waargebeurde verhaal niet kent, hierdoor werd ik op het eind verrast.

Wild (2014)

Regisseur: Jean-Marc Vallée

Drama gecentreerd op een vrouw die besluit 1500km af te leggen om de wereld te zien, na het hebben van een slecht verleden. Veel ontroerende scènes waarin haar leven nu én toen steeds duidelijker wordt in de loop van de film. Het enige waar ik me eventueel aan irriteerde waren de snelle flashback/flashforward shots. Het voelde soms een beetje slordig aan. Maar de film leed er niet per se onder. Goede soul-searching film, vooral de dromerige transitie van muziek was goed in elkaar gezet. Tussen de shots door.

Selma (2014)

Regisseur: Ava DuVernay

Martin Luther King's strijd om de stemrecht van kleurlingen. Geeft een duidelijk beeld "achter de schermen" van de protesten en de uiteindelijke totstandkoming van algemene stemrecht in de VS. David Oyelowo heeft King goed in beeld gebracht, met name doordat hij King's manier van spreken goed kon imiteren.

Turist (2014)

Regisseur: Ruben Östlund

Deze Zweedse komedie/drama heeft met een minimale stijl een zeer goed resultaat geleverd. Met de meest simpele situaties wisten ze (droge) grappen te bedenken waardoor de zaal in een deuk lag. Ook kwamen de personages geloofwaardig over doordat hun gesprekken heel bot, ongemakkelijk en daarom juist herkenbaar waren. Dit is zeker weten een uniek komedie die ik iedereen zou aanraden.

Still Alice (2014)

Regisseurs: Richard Glatzer, Wash Westmoreland

Het verhaal speelt zich af in een gemiddeld Amerikaanse gezin. In het begin was de opbouw traag en had nog geen duidelijke plot. Totdat de hoofdpersoon de alzheimer ziekte kreeg, vanaf toen werd te film interessant. De film heeft een goed beeld kunnen geven van hoe iemand alzheimer ervaart en de impact die het heeft op de mensen eromheen. 

A Corner Of Heaven (2014)

Regisseur: Miaoyan Zhang

Ik besloot met vrienden naar het IFFR te gaan en we wisten niks over de films die te zien waren. Dus we keken welke titel ons het meest aansprak. "A Corner Of Heaven" klonk goed en na het lezen van de beschrijving waarin stond "kind op zoek naar moeder in Chinees post-apocalypse", hadden we onze besluit genomen. Het klonk ambiteus en we rekende er al op dat dit soort films slow-paced waren.

Maar dit was de meeste slow-paced film die ik ooit gezien heb. Onnodig langdradige shots, weinig inhoud, amper dialoog en plot en een wazig eind waar ik ontevreden mee was. In principe bestond de film alleen maar uit een kind die door een aantal industrie terreinen loopt en letterlijk elke stap verfilmd wordt. Daarnaast was het monteer werk heel amateuristisch. Er was een shot waarin een man de arm van het kind brak en de film knipte tijdens de sla beweging een stukje weg zodat het leek alsof hij echt geslagen werd. Nee, het zag er gewoon sullig uit en iedereen in de zaal wist wat de regisseur probeerde maar het niet lukte. Voor de rest zijn er ook willekeurige slo-mo en speeded up shots die geen toevoeging hadden.

Ik heb geen spijt van mijn bezoek, omdat dit mijn zelfvertrouwen flink omhoog gegooid heeft. Eigenlijk kan iedereen zoiets maken/bedenken. Het is waanzinnig dat dit goedgekeurd is door IFFR om vertoond te worden op doek.

Birdman (2014)

Regisseur: Alejandro González Iñárritu 

 Mijn verwachtingen waren hoog gezien de reviews, maar waren ver overtroffen naderhand. De film bestaat uit lange voorzichtige shots, waarin het acteerwerk nauwkeurig getimed was. En dit allemaal nog verwikkeld in een geniale plot. Veel beter dan dit kan het niet worden. Tenslotte is Birdman een film waar nog lang over gediscussieerd kan worden, aangezien de regisseur veel dingen open heeft gelaten voor interpretatie, zoals bijvoorbeeld onduidlijk blijft of hij nu superkrachten heeft of niet.

Hij is voor mij samen met Interstellar de beste film van 2014.
Goed plot, intens acteerwerk en een unieke setting.