Kung Fury (2015)

Regisseur: David Sandberg

Eerder dit jaar heb ik een trailer gezien van een over-de-top 80's style film, alles wat je kon bedenken zat erin. Ik dacht dat het een grap was, maar een aantal weken geleden is hij daadwerkelijk uitgekomen en op YouTube gezet. En het was nog goed uitgevoerd ook.

Alle clichés van de jaren 80 hebben ze subtiel verwerkt in deze sci-fi/actie/komedie en mooi gestileerd voor een krachtig geheel. Het is houterig geacteerd, de actie is te gek voor woorden en alles zo slecht dat het goed is. Het is waarschijnlijk alleen kijkbaar als je begrijpt dat dit niet serieus genomen moet worden.

DOC - Gabbers (2013)

Regisseur: Wim van der Aar

Een prima documentaire om een goed beeld te krijgen van de gabbercultuur, zowel het ontstaan als de ondergang ervan. Er worden een aantal oud-gabbers geïnterviewd die over hun tijd vertellen en hoe hardcore vandaag de dag nog steeds in hun bloed zit. Een betere informatie bron kan je niet vinden De chronologische volgorde van de ontwikkeling van de gabberscene is fijn gemonteerd. Je kan als buitenstaander jezelf goed plaatsen in die tijd en de stereotiepe image van de gabber vergeten.

De docu laat de gabberscene zien als een belangrijke hoofdstuk in de Nederlandse cultuur die onmisbaar was. Lichtelijk ontroerend voor mij als iemand die ook hardcore luistert en die de jaren 90 scene nooit mee heeft kunnen maken, hoewel ik het er niet mee eens ben dat de scene dood is. Het is simpelweg gewoon weer underground gegaan.

Into The Wild (2007)

Regisseur: Sean Penn

Het is best bizar als je een goeie film hebt gekeken en je komt erachter dat een doorsnee succesvolle Hollywood acteur de film gemaakt heeft. Een film over een jongen die alles achterlaat en de wildernis in gaat om te ''leven'' en ongetwijfeld veel mensen geïnspireerd hetzelfde te doen. Een topklasse ''Soul Search'' film die ook mij heeft ontroerd, ook al ben ik totaal niet iemand die in zijn eentje onvoorbereid op pad zou gaan. Penn wist toch de schoonheid van vrij zijn in de natuur over te laten komen op de toeschouwer.

Ikzelf ben nooit fan geweest van films met constante verhaal vertelling en flashbacks/forwards. Maar Into The Wild was geen last voor mij. De lengte van de film was heerlijk in combinatie met de landschappen en vrolijkheden die hij meemaakte en moeilijkheden die Chris te voortduren had. In het begin is hij gelukkig in zijn eentje, haalt blijheid uit de simpelste dingen, maar komt uiteindelijk zijn lot tegemoet door een van de vele fouten die je in de wildernis kan maken. Het eten van giftige dingen. Nog belangrijker is dat hij voor zijn dood erachter kwam dat geluk alleen echt is als je het deelt met anderen.

Tijdens zijn reis heeft een hoop mensen onderweg ontmoet en het mooie daarvan was vooral dat Chris die mensen gelukkig kon maken. Die mensen hadden ieder een persoonlijke probleem die heel herkenbaar is in het echte leven. Penn heeft deze bijrollen binnen kortere schermtijd meer diepte gegeven dan de hoofdpersoon zelf. Het leek alsof je die mensen beter kende dat Chris zelf, waardoor de film heel apart aanvoelde. Een film met een frisse blik vanuit iemand zijn perspectief over het vinden van geluk (en die iemand heeft echt geleefd).

Mad Max (2015)

Regisseur: George Miller

Een knallende meesterwerk van Miller die zijn klassieke werken overtreft. Het lijkt een 2 uur lange achtervolging vol explosies en vliegende voertuigen, maar de film heeft doodmiddel van detail en korte maar krachtige dialogen de film diepte gegeven. Het verhaal lijdt niet onder de actie en is goed te volgen en tegelijkertijd niet té simpel of ingewikkeld. Subtiele hints geven aan hoe doorgedraaid de wereld is waar Max zich in bevindt, de religie, de aankleding van zowel de mensen en voertuigen en de gewelddadige situaties waarin iedereen ''doodnormaal'' hun ding doen.

Je kreeg echter wel het gevoel dat Max niet de hoofdpersoon is, maar Furiosa. Over haar werd namelijk meer verteld over haar verleden en dus haar uiteindelijke doel. Van Max kan je aannemen dat de visioenen die hij over haar dochter kreeg een bekend Hollywood backstory is die niet verder uitgelegd hoeft te worden. En gelukkig gebeurde dat ook niet, hij wilde gewoon vrij zijn, weg van alle ellende. Misschien moest je daarvoor de vorige delen van Mad Max gezien hebben, dus die zal ik binnenkort ook allemaal bekijken.
De villain Immortan Joe was heel iconisch en zal nog jaren bij blijven, net als de film zelf. Het idee dat Joe ook de villain Toecutter in de oude Mad Max heeft gespeeld maakt het ook allemaal wat leuker.

Dit is bij verre een van de beste actie films die ik ooit heb gezien, voortdurend wordt je verrast met nieuwe elementen en creatieve manieren van filmen. In die scenes voel je echte spanning en heb je het gevoel dat iets daadwerkelijk fout kan gaan en dat een van de hoofdpersonen kunnen sterven. Het is bijzonder dat 5 minuten van deze film qua actie meer entertaining is dan de gehele Expendables trilogie...

Een knaller die na 35 jaar terugkomt en wegens succes méér dan 1 film zal worden. Ik kijk er nu al naar uit.